ÇİRKİN ÖRDEK YAVRUSU

Yeni bir haftaya başladık yine, nasıl mutluyum nasıl!!  Pazartesi sendromu denen şeyden yaşıyorum galiba. Hele bu hafta sonu hiç anlamadım nasıl geçti, hepten sendromum tavan yapmış durumda. Sevmiyorum zaten şu pazartesi işbaşı yapma zorunluluğunu. Cumartesiyi de sevmem, kaç saat çalışacağım belli olmadığı için, öğlen mi çıkarım işten, akşama doğru mu belli değildir hiç. Önceki hafta cumartesi saat iki gibi çıkmıştım da çocuklar gibi şendim o gün.
Bu cumartesi maalesef yine tam gün çalışma oldu, benim eve gidişim saat yedi.
Eve gidince bir de ne göreyim, Misafirimiz var. En önemlisi Altta şu elinde sarı ne idüğü belirsiz nesneyi tutan, ne olduğunu anlamaya çalışan minik kızdı.

Sonunda anladı sanırım, ya da anlamış gibi yaptı:D Neyse ne olduğunu anlamasa da sevdi yumuş yumuş onu elinde tutmayı, "Eve giderlerken gözünden uyku akıyor olmasına rağmen, "anne civcivim nerdee, çantaya koydunmu" diye sordu birkaç defa. onun sevincini heyecanını görmek benim bütüngün gelişen iş stresimi ve yorgunluğumu alıp götürdü.

Gün içinde örgüçantam'da görmüştüm sevimli civcivi, yapılışını da anlatmıştı sağolsun. Benimki ondan farklı oldu aslında. Ponponları daha fazla kırpıp tüylerini kısa yapmak gerekiyormuş sanırım, benimkiler uzun kaldı, dolayısıyla gözler ve gaga tüylerin içine gömüldü. Ama bu hali de çok güldürdü bizi, çirkin ördek yavrusu oldu :))