Çok şükür, hava serinledi, bulutlu bir gökyüzüne günaydın dedik bugün, ve yağmur başladı. İki aydır kavuran sıcağın ardından, Sonbahar mevsiminin ilk günü (ilk okul bilgilerimden hatırladığım kadarıyla sonbahar eylülde başlıyor, Yanlışsam düzeltin lütfen), 1 Eylül, yağmurla geldi.
Oldum olası sevdim yağmuru. Yağmur üzerine yazılmış, çizilmiş söylenmiş herşeyi de sevdim.
Kimsenin sevmediği son baharı ben hep sevdim. Sonbaharı sevenler için depresif yakıştırması yaparlar hep, valla değilim. zaman zaman daraldığım olur da, her zaman değil.
Hele bu günlerde içim bi kıpır kıpır, bişeylere seviniyorum ama neye bilmem:)
Yağmurun mis kokusunu çekiyorum içime kana kana.
Bir zamanlar biryerde okumuştum, Her yağmur damlasını bir melek indirirmiş yer yüzüne
Yağmur yağarken yapılan dualar kabul olurmuş o yüzden
En çok neyi istiyorsak şu anda dua edelim, yağmuru getiren melekler çıkarsın arşa dualarımızı
ve şükredelim Allah'a bize verdikleri için.
O sıcak günlerin ardından serinliğe kavuşturduğu gibi,
Sıkıntıların ardından rahatlığa da kavuşturuyor biliyorum...
.......................................................................................................
Efendim neymiş?
Yağmur, sonbahar, beni depresif değil duygusal yapıyomuş.
depresif olsam şunu söyleyebilir miydim sabah kendi kendime:
Ohhh bee. Mutlumuyum neyim. Evet evet, öyleyim:))
Yorumlar
Yorum Gönder